Dichloroizocyjanuran sodu(skrót SDIC) jest jednym z rodzajówchlorowy chemiczny środek dezynfekujący powszechnie stosowany jako środek dezynfekujący do sterylizacji, jest szeroko stosowany w przemysłowych zastosowaniach dezynfekcyjnych, zwłaszcza w dezynfekcji ścieków lub zbiorników na wodę. Oprócz tego, że jest stosowany jako środek dezynfekujący i dezodorant przemysłowy, SDIC jest również powszechnie stosowany w obróbce przeciw kurczeniu się wełny i wybielaniu w przemyśle tekstylnym.
Na powierzchni włókien wełny znajduje się wiele łusek, które podczas procesu prania lub suszenia łączą się ze sobą. Ponieważ łuski mogą poruszać się tylko w jednym kierunku, tkanina skurczyła się nieodwracalnie. Dlatego tkaniny wełniane muszą być odporne na kurczenie się. Istnieje wiele różnych rodzajów izolacji termokurczliwych, ale zasada jest ta sama: wyeliminowanie łusek włókna wełnianego.
SDICjest silnym utleniaczem w wodzie, a jego wodny roztwór może równomiernie uwalniać kwas podchlorawy, który oddziałuje z cząsteczkami białka w warstwie łuski wełny, rozrywając niektóre wiązania w cząsteczkach białka wełny. Ponieważ wystające łuski mają wyższą energię aktywności powierzchniowej, preferencyjnie reagują z SDIC i są usuwane. Włókna wełny bez łusek mogą się swobodnie ślizgać i nie sklejać, dzięki czemu tkanina nie kurczy się już znacząco. Dodatkowo, zastosowanie roztworu SDIC do pielęgnacji wyrobów wełnianych może także zapobiegać przywieraniu wełny podczas prania, czyli występowaniu zjawiska „pillingu”. Wełna poddana obróbce zapobiegającej kurczeniu się, prawie nie kurczy się, można ją prać w pralce i ułatwia barwienie. Teraz poddana obróbce wełna ma wysoką białość i dobre wyczucie dłoni (miękka, gładka, elastyczna) oraz miękki i jasny połysk. Efektem jest tzw. merceryzacja.
Ogólnie rzecz biorąc, użycie 2% do 3% roztworu SDIC i dodanie innych dodatków do impregnacji wełny lub włókien i tkanin z domieszką wełny może zapobiec mechaceniu się i filcowaniu wełny i jej produktów.
Przetwarzanie odbywa się zwykle w następujący sposób:
(1) podawanie pasków wełny;
(2) Chlorowanie za pomocą SDIC i kwasu siarkowego;
(3) Obróbka odchlorowania: obróbka pirosiarczynem sodu;
(4) Odkamienianie: przy użyciu roztworu odkamieniającego do leczenia głównymi składnikami roztworu odkamieniającego są soda kalcynowana i proteaza hydrolityczna;
(5) Czyszczenie;
(6) Obróbka żywicą: zastosowanie roztworu do obróbki żywicy do obróbki, przy czym roztwór do obróbki żywicy jest roztworem do obróbki żywicy utworzonym z żywicy kompozytowej;
(7) Zmiękczanie i suszenie.
Proces ten jest łatwy do kontrolowania, nie powoduje nadmiernych uszkodzeń włókien, skutecznie skraca czas obróbki.
Typowe warunki pracy to:
pH roztworu do kąpieli wynosi od 3,5 do 5,5;
Czas reakcji wynosi 30 do 90 minut;
Inne środki dezynfekujące na bazie chloru, takie jak kwas trichloroizocyjanurowy, roztwór podchlorynu sodu i kwas chlorosiarkowy, można również stosować do kurczenia się wełny, ale:
Kwas trichloroizocyjanurowyma bardzo słabą rozpuszczalność, przygotowanie roztworu roboczego i stosowanie jest bardzo kłopotliwe.
Roztwór podchlorynu sodu jest łatwy w użyciu, ale ma krótki okres przydatności do spożycia. Oznacza to, że w przypadku przechowywania przez dłuższy czas efektywna zawartość chloru znacznie spadnie, co spowoduje wzrost kosztów. W przypadku roztworu podchlorynu sodu, który był przechowywany przez pewien czas, przed użyciem należy zmierzyć efektywną zawartość chloru, w przeciwnym razie nie można przygotować roztworu roboczego o określonym stężeniu. Zwiększa to koszty pracy. Nie ma takich problemów przy sprzedaży go do natychmiastowego użytku, jednak znacznie ogranicza to jego zastosowanie.
Kwas chlorosulfonowy jest wysoce reaktywny, niebezpieczny, toksyczny, emituje opary do powietrza i jest niewygodny w transporcie, przechowywaniu i użytkowaniu.
Czas publikacji: 8 sierpnia 2024 r